Bursa’da Pazar Krizi: Akşam Çürük Sebzeyi Seçmek Zorunda Kalan Halk

Gıda fiyatlarındaki sert artış, Bursa pazarlarını ekonomik çöküşün sahnesine çevirdi. Vatandaş sadece bakıyor, akşam çöpe gidecek ürünlerden seçim yapıyor.

Bursa’nın dört bir yanında kurulan semt pazarları, artık sadece alışveriş değil, ekonomik sıkıntıların açık teşhir alanı haline geldi. Vatandaşlar, yükselen fiyatlar karşısında çaresizce tezgahlara bakmakla yetiniyor.

Sebze ve meyve fiyatları cep yakıyor: domates 25 TL, biber 35 TL, salatalık 30 TL, patlıcan 40 TL’ye dayandı. Üstelik bu fiyatlar “orta kalite” ürünler için geçerli. Kaliteli ve taze ürünler adeta lüks haline gelmiş durumda.

Dar gelirli, emekli ve asgari ücretli vatandaşlar çocuklarına meyve yedirmek için pazarda saatlerce dolaşıyor, çoğu zaman eli boş dönüyor. Akşam saatlerinde ise dramatik bir tablo ortaya çıkıyor:

Pazarcıların topladığı ve çöpe atmaya hazırlandığı sebze-meyvelerin etrafında toplanan insanlar, evlerine götürebileceklerini seçmeye çalışıyor. Ezilmiş domatesler, kararmış patatesler ve sararmış marullar, bugün binlerce ailenin “akşam menüsü” olarak sofraya geliyor.

Vatandaşın tepkisi

• “Torunuma muz almak istiyorum ama 1 kg muz 50 lira. Neyle alayım?”

• “Akşam bekliyorum belki indirim olur da birkaç domates alabilirim.”

• “Eskiden kiloyla alışveriş yapardık, şimdi taneyle meyve alıyoruz.”

Sosyal yardımlar yetersiz, marketler pahalı

Maaşlara gelen zamlar gıda fiyatlarını karşılamıyor, sosyal yardımlar birçok vatandaşa ulaşmıyor. Marketler pazarları bile geride bırakmış durumda. Pazardaki son seçenek olan temel gıda ürünleri bile artık lüks haline geldi.

Yetkililerin sessiz kaldığı bu tablo, sosyal ve ekonomik çöküşün habercisi niteliğinde. Eğer kalıcı önlemler alınmazsa, önümüzdeki kış milyonlarca vatandaş temel gıdaya ulaşmakta zorlanacak.

---

Derin Bakış

Bursa pazarlarındaki bu tablo, sadece ekonomik değil, toplumsal bir çöküşün de işaretçisi. İnsanlar temel gıda ürünlerine ulaşmak için çöpten seçim yapmak zorunda kalıyor.

💭 Sizce devlet ve yerel yönetimler bu kriz karşısında yeterince önlem alabilir mi, yoksa halk kendi çözümlerini mi bulmak zorunda kalacak?