İsrail Devletini Güvenlikle mi Kurdu? Cevabı Bu Kitapta Gizli! Haganah’tan Mossad’a

Akademik Bir İlk: İsrail’in Gizli Güvenlik Aklı

Uluslararası ilişkiler uzmanı Mehmet Emir Aksoy, akademik dünyada bir boşluğu doldurarak Türkiye’de ilk kez İsrail’in güvenlik doktrinini kitaplaştırdı. “Haganah’tan Enstitü’ye: İsrail Güvenlik Doktrininin Doğuşu” başlıklı eser, yalnızca tarihsel bir kronoloji sunmakla kalmıyor; aynı zamanda İsrail’in kurumsal güvenlik aklını anlamak isteyenlere kapsamlı bir rehber sunuyor.

Eser, İsrail’in 1920’lerdeki Haganah örgütünden başlayarak, Palmach’ın yükselişi, IDF’nin (İsrail Savunma Kuvvetleri) kurulması, Mossad’ın operasyonel yapısı ve günümüzde dijital istihbarat birimi Unit 8200’e uzanan geniş bir tarihsel perspektif sunuyor.

Siber güvenlik, yapay zekâ, istihbarat, diplomasi ve askeri refleksler gibi alanlarda İsrail’in stratejik düşünce sistematiğini inceleyen kitap, hem uluslararası ilişkiler uzmanları hem de güvenlik politikalarıyla ilgilenen genel okuyucu için temel kaynak olma özelliği taşıyor.

Güvenlik Doktriniyle İnşa Edilen Bir Devlet

Aksoy, İsrail’in sadece askeri değil, aynı zamanda ideolojik ve sosyolojik olarak güvenlik üzerine inşa edildiğini savunuyor. “Bir ulus fikirle kurulur; İsrail için bu fikir güvenlikti” diyerek, Haganah’ın yalnızca bir savunma örgütü değil, aynı zamanda bir proto-devlet işlevi gördüğünü belirtiyor.

Kitabın en dikkat çekici yönlerinden biri de, günümüz jeopolitiği ile doğrudan bağlantı kurması. İsrail’in tarihsel güvenlik stratejileriyle günümüzdeki dijital savaş tekniklerini aynı çatı altında ele alıyor.

Prof. Dr. Yusuf Halaçoğlu’nun önsözüyle zenginleşen bu eser, yalnızca akademik çevrelere değil, geniş kamuoyuna da önemli bir mesaj veriyor:

"Bir toplumun geleceğini anlayabilmek için geçmişte şekillenen güvenlik kodlarını çözmek gerekir. İsrail’in güvenlik aklını kavramak, Ortadoğu’nun yapısını ve Türkiye’nin stratejik yönelimlerini doğru okuyabilmenin anahtarıdır."

---

Derin Bakış

Güvenliğin Kimliği Kurduğu Yer: İsrail Örneği Kitap, yalnızca bir devletin güvenlik sistematiğini değil, aynı zamanda bir toplumun kendini nasıl "güvenlik merkezli" tanımladığını gösteriyor. Bu, Ortadoğu gibi kırılgan ve çatışmalı bir coğrafyada oldukça kritik bir bakış açısı. Türkiye’nin de bulunduğu bu bölgesel denklemde, güvenlik yalnızca askeri bir refleks değil; aynı zamanda sosyolojik bir yapı taşı haline geliyor.

Peki, Türkiye gibi bölgesel aktörler bu zihniyet dönüşümünü yeterince yakalayabiliyor mu? Güvenlik sadece korunmak mı, yoksa kimlik yaratmanın da bir yolu mu?