Anahtar Parti’den Beril Gümüş’ün Sert Çıkışı: “Çocuklar Sokakta, Kadın Şiddet Politikleşti”

Bursa’da düzenlediği programlar kapsamında konuşan Anahtar Parti Genel Başkan Yardımcısı Beril Gümüş, kadına yönelik şiddet meselesinin iktidar tarafından politik bir araç haline getirildiğini iddia etti. Ayrıca, hükümet sistemine dair ciddi eleştiriler yönelterek hem çocuk suçluluğuna değindi hem de “50+1” sistemi üzerinden partiler arası koalisyon zorunluluğunu gündeme taşıdı.

Demokrasi, Adalet ve Kadın Meselesi

Beril Gümüş, Kadın, Aile ve Sosyal Politikalar Başkanı sıfatıyla iktidarın hukuki düzenlemeleri yanlış yorumlayarak kadına yönelik şiddeti politikanın bir parçası kıldığını söyledi. “İktidar, seçim kazanma çabası uğruna İstanbul Sözleşmesi’nden çıkıldı; bu süreç kadına şiddetin politikleşmesinin kanıtıdır” dedi.

Çocuklar Sokakta: İstismarın Yeni Arenası

12–18 yaş grubunda yaklaşık 1 milyon çocuğun ne okulda ne iş istihdamında olduğunu vurgulayan Gümüş; çocukların suç örgütleri tarafından “maşa” olarak kullanıldığını, ceza indirimlerinden faydalanma peşinde olduklarını söyledi. “Hayvana zarar veren kişinin yarın insana zarar vermesi muhtemeldir” diyerek çocuk suçluluğu noktasında erken müdahale çağrısı yaptı.

Sistem Eleştirisi: 50+1 ve Parlamenter Gelenek

“Türkiye Cumhuriyeti 50+1 sistemine mahkûm edilemez” diyen Gümüş, Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemi’nin hem seçim ittifaklarına mahkûm kaldığını hem de muhalefeti zayıf duruma düşürdüğünü savundu. İktidarın bu sistemle oy oy ilişkisine dayanan bir siyaset biçimi benimsediğini; partinin saha analizlerinin de bu yapının kırılabilir olduğunu gösterdiğini söyledi.

---

Derin bakış

Bu açıklamalar, Türkiye siyasetinde hukukun ve demokratik normların ne kadar kırılgan olduğuna dair net göstergeler sunuyor. Kadına şiddet konusunun yalnızca bireysel değil sistemik bir sorun olarak ele alınması gerekiyor. Ayrıca çocukların eğitimsiz ve istihdam dışı bırakılması, toplumsal bir kopuş ve örgütlenmeye açık zemin yaratıyor.

❓ Sizce bu tür sert sistem eleştirileri ve toplumsal kesimlere yapılan vurucu insan odaklı vurgular, muhalefetin seçimlerde oyunu artırmasını sağlar mı?